“Kimse bana fikrimi sormadı. Halbuki ne kız olmaya hazırdım ne de erkek. Belki bir tırtıl olmak isterdim, bilmem ki…” cümleleriyle sergisini anlatan Ayşe Topçuoğulları, kendi hayal dünyalarının kahramanı olan çocuk figürlerini farklı hareketler halinde betimliyor. Sevincin ve hüznün en masum halini çeşitli kompozisyonlar olarak izleyiciyle buluştururken, gerçek dünyadan bir anlığına uzaklaşarak sadece iyiliğin hakim olduğu bir harikalar diyarını tuvallerinde sunuyor.